Tuesday, September 4, 2007

Chelsea High Line - Manhattan

Η High Line είναι μια υπερυψωμένη γραμμή τρένου στη δυτική πλευρά του Manhattan μήκους 2,3χλμ. περίπου. Φτιάχτηκε στη δεκαετία του 1930 με σκοπό να αφαιρέσει από την "ισόγεια" κίνηση των δρόμων του Manhattan, αυτή των τρένων... Από τo 1980 και μετά δεν χρησιμοποιείται αποτελώντας εστία υποβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος αφού διατρέχει 22 οικοδομικά τετράγωνα περνώντας είτε ανάμεσα είτε μέσα από κτίρια... Το 1999 κάποιοι νεοϋορκέζοι σκέφτηκαν να την κατεδαφίσουν... Οι αντιδράσεις των "φίλων" της High Line (Friends of High Line-FHL) τους απέτρεψαν και έτσι το 2002 αποφασίστηκε η διατήρηση της όλης κατασκευής και η επανάχρησή της ως υπερυψωμένου δημόσιου ελεύθερου χώρου... Τη μελετητική ομάδα που κέρδισε το διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που έγινε το 2004 αποτελούσαν το γραφείο Field Operations-FO και οι Diller Scofidio + Refro Architects . Η κατασκευή ξεκίνησε το 2006 και το πρώτο τμήμα πρόκειται να ολοκληρωθεί το 2008.








8 comments:

tito said...

καλά η ιδέα να γίνει υπαίθριος δημόσιος χώρος είναι. Δημιουργία ενός αστικόυ υπαιθρίου χώρου γραμμίκου (βασικό χαρακτηριστικό για μιά πόλη)με χρήσεις αναψυχής και διατήρηση ενός συγχρόνου μνημείου της.δεν ξέρω αν συμφώνείτε; Τα σπάει μίλαμε!

Le Panao said...

Αν καταλαβαίναμε και τι θέλεις να πεις μπορεί και να συμφωνούσαμε...

έφη said...

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο δημόσιος χώρος. Καταρχήν υπάρχει κουβέντα για τον δημόσιο χώρο. Υποθέτω ότι ένας λόγος που θέλουν να κρατήσουν τη γραμμή είναι για να έχουν δύο ορόφους δημόσιου χώρου, για να υπάρχει συνέχεια στην κίνηση του πεζού -επίπεδο πεζού ας πούμε, και το άλλο που μου μένει είναι ότι προσπαθούν να βάλουν φύση μέσα στο χτισμένο. Αν έχω καταλάβει καλά είσαστε από ΑΠΘ. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν εργαστήρια διπλωματικές ή ερευνητικά με χώρο τη Θεσσαλονίκη που να ασχολούνται με τέτοιου είδους θέματα δημόσιου χώρου πχ Δυτικό τόξο, Δενδροπόταμος,δίκτυο πεζοδρόμων για το κέντρο της πόλης, ο άξονας της Γούναρη, αρχαιολογικοί χώροι κλπ. Από περιέργεια ρωτάω.
Ευχαριστώ

Le Panao said...

Έφη στην αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολλά τέτοια εργαστήρια (για ερευνητικά δεν γνωρίζω πιθανόν να υπάρχουν) που γενικά καταπιάνονται με ρεαλιστικά και υπαρκτά προβλήματα της πόλης. Το πρόβλημα είναι όμως ότι η παραγόμενη γνώση της σχολής δεν εφαρμόζεται συνήθως και στην πραγματικότητα.

έφη said...

Που πιστεύεις ότι κολλάει το πράγμα;

Bl said...

Εγώ νομίζω ότι το πράγμα κολλαεί στο γεγονός, ότι παρόλο που είναι ρεαλιστικά τα προβλήματα, τις περισσότερες φορές δεν αντιμετωπίζονται με ρεαλιστικές λύσεις. Εννοώ ότι ξεκινώντας κάνουμε πολλές παραδοχές, που στην πραγματικότητα θα αποτελούσαν άλυτα προβλήματα. Αυτό είναι ο γενικός κανόνας, υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Επίσης κολλάει στην γενικότερη νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο και ο ρόλος του.

έφη said...

Συμφωνούν πάντως όλοι ότι υπάρχει κενό.
Αν ας πούμε γινόταν μία ομάδα από διάφορες ειδικότητες καθηγητών και φοιτητών(μηχανικούς, συγκοινωνιολόγους, κοινωνιολόγους, ιστορικούς κλπ) και προωθούσε την διεξαγωγή ερευνητικών προγραμμάτων επάνω σε συγκεκριμένα προβλήματα μίας πόλης με πραγματικά δεδομένα σε συνεργασία με υπαρκτούς φορείς πχ πολεοδομία, δήμος, περιφέρεια, νομαρχία, ΟΥΘ, ΔΕΗ, κλπ δεν θα είχε ενδιαφέρον; Άσε το μπάχαλο που θα γινόταν.
Είμαι απ΄έξω βέβαια και τα λέω, απλά η απορία αυτή μου δημιουργείται όταν ακούω τίτλο ερευνητικού στους αρχιτέκτονες ΑΠΘ "το νεωτερικό και το μετανεωτερικό" (αν δεν κάνω λάθος).

Kostis_dds said...

Δεν κάνεις λάθος... υπάρχουν και χειρότερα... Γενικά στη σχολή του ΑΠΘ - με εξαίρεση έναν πολύ μικρό αριθμό διδασκόντων, αυτών που δεν φιγουράρουν κάθε τόσο στα περιοδικά - δεν μας ενδιαφέρει αν αυτό που φτιάχνουμε είναι ρεαλιστικό... και δεν μιλάμε μόνο σε επίπεδο προϋπολογισμού αλλά και σε τεχνικά θέματα...Ποιό είναι το αποτέλεσμα?

1. Η παραγόμενη γνώση της σχολής να μένει κλεισμενη στους τέσσερις-οχτώ-δεκαέξι τοίχους της.

2. Οι απόφοιτοι της σχολής να έχουν μια εκπαίδευση η οποία δεν βρίσκει άμεση εφαρμογή στην πραγματικότητα... Κακά τα ψέματα δε φτιάχνουν οι άρχιτέκτονες μόνο μουσεία και πλατείες...

1+2= Γενικότερη υποβάθμιση του επαγγέλματος και διαιώνιση της ιδέας ότι οι αρχιτέκτονες ζουν σε άλλο πλανήτη (τουλάχιστον δέκα γαλαξίες μακριά απ'τη γη).

Τέλος, θεωρώ ότι το "κτίζειν" στην Ελλάδα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πρόβλημα - δύσκολος κανονισμός και μοναδικές κλιματολογικές συνθήκες - και οι αρχιτέκτονες που θα δουλεύουν σ' αυτό το χώρο δεν γίνεται να έχουν εκπαιδευτεί σε μια αρχιτεκτονική που δεν εφαρμόζεται εδώ...

Όσο για τη συνεργασία του πανεπιστημίου με φορείς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα... είναι μια κίνηση που θα μπορούσε να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στις πόλεις μας... το θέμα κολλάει στην παρεμβατικότητα των φορέων αυτών που μπορεί να εξελιχθεί σε τροχοπέδη για τα πανεπιστήμια... Χρειάζεται μεγάλη συζήτηση και αυστηρό πλαίσιο για να υπάρξει υγιής συνεργασία, κανείς δεν διαφωνεί βέβαια ότι αξίζει τον κόπο να γίνει μια προσπάθεια...