Friday, March 27, 2009

Θέματα ΙΚΥ 2009

Τα φετινά Θέματα του ΙΚΥ για την διεκδίκηση υποτροφίας στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό :Επιστήμες Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

Η διάκριση της φαινόμενης επιφάνειας από το τεκτονικό σώμα στον μοντερνισμό κατά την διάρκεια του ευρωπαϊκού μεσοπολέμου. Θεωρητικά παραδείγματα και εφαρμοσμένες περιπτώσεις.

Ο γραπτός λόγος ως όπλο υπεράσπισης ανατρεπτικών απόψεων από τον ηρωικό μοντερνισμό. Θεωρείτε ότι η χρήση του υπήρξε εκτενέστερη από ότι σε άλλες αρχιτεκτονικές περιόδους;

Περιμένω τις απαντήσεις σας!

Tuesday, March 17, 2009

ΠΑΡΚΟ ΣΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΚΑΙ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ


"ΠΡΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ - ΜΕΛΗ ΤΕΕ

Το Σάββατο 7 Μαρτίου 2009, κάτοικοι των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών της Αθήνας, κρίνοντας πως με τη δημιουργία πάρκου στο χώρο του πρώην πάρκινγκ στη συμβολή των οδών Χαρ. Τρικούπη, Ναυαρίνου και Ζωοδ. Πηγής θα βελτιωθεί σημαντικά η ποιότητα ζωής στην πόλη, οικειοποιήθηκαν το οικόπεδο, φυτέψαν πορτοκαλιές, λεμονιές, ελιές και άλλα δέντρα, δημιουργώντας έναν ελεύθερο χώρο πρασίνου, έκφρασης και παιχνιδιού.

Η δυνατότητα δημιουργίας ενός δημόσιου χώρου πρασίνου στον συγκεκριμένο χώρο υπήρχε εδώ και δεκαεννιά χρόνια. Το οικόπεδο αυτό ανήκει στο ΤΕΕ το οποίο το 1990 - σύμφωνα με απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής (1203/15.5.90) - είχε προσφέρει το οικόπεδο στο δήμο Αθηναίων για να το κάνει πλατεία, ζητώντας να αποζημιωθεί με τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης και αυτός ο συντελεστής να μεταφερθεί σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του στο Μαρούσι.

Το δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αθηναίων (1673/7.11.90) αποφάσισε ομόφωνα την αποδοχή της πρότασης του ΤΕΕ τονίζοντας ότι η προτεινόμενη «μετατροπή του χώρου κρίνεται απαραίτητη επειδή το οικόπεδο αυτό είναι κατάλληλο για τη δημιουργία πλατείας, σε μια κεντρική πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη από σημαντικού μεγέθους κοινόχρηστους χώρους».

Ως συνήθως, όμως, ο δήμος όλα αυτά τα χρόνια αδράνησε καθώς ποτέ μέχρι σήμερα δεν προχώρησε στην υλοποίηση της δέσμευσης του. Το οικόπεδο λειτουργούσε ως υπαίθριο ιδιωτικό πάρκινγκ του οποίου η μίσθωση έληξε. Έτσι βρεθήκαμε σήμερα αντιμέτωποι με τον κίνδυνο οικοδόμησης του οικοπέδου.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ"


Περάστε μια βόλτα, πείθει με ευκολία!!!
Για υπογραφή περάστε από Εδώ!!!

Monday, March 16, 2009

Μια απολύτως προσωπική άποψη

Τελείωσα λοιπόν, το πρώτο εξάμηνο στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. Λίγο πολύ νομίζω ότι έχω καταλάβει το σύστημα πως λειτουργεί και έχω κάνει μία πρώτη εκτίμηση. Κάποια στιγμή σκοπεύω να γράψω και μια ανάρτηση με πρακτικές οδηγίες προς ναυτιλόμενους, μήπως και κάποιος που ενδιαφέρεται να έρθει εδώ για μεταπτυχιακό, πέσει πάνω της. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Διότι εδώ θέλω να μιλήσω για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Βέβαια αυτά που θα πω παρακάτω λίγο πολύ έχουν ειπωθεί σε προγενέστερη ανάρτηση από τον Bl. Αλλά ως γνωστόν σε αυτό το μπλογκ ο καθένας βγάζει τα απωθημένα του… έτσι και εγώ.
Πριν να φτάσω εδώ κάποιοι – τα ΜΜΕ , οι καθηγητές, η κοινωνία, η μιζέρια των ελλήνων – μου είχαν μεταδώσει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια ωχριούν μπροστά σε αυτά του εξωτερικού.
[Είναι γνωστό άλλωστε ότι το αγαπημένο άθλημα των ελλήνων είναι να συγκρίνονται με τους ξένους και φυσικά να καταλήγουν στο γνωστή φράση «Ναι αλλά αυτοί δεν έχουν την λέξη φιλότιμο και κέφι!» και δεν έχουν και την λέξη μουσακάς θα προσθέσω εγώ! Και τι έγινε; Ή ακόμα καλυτέρα « Ναι αλλά αυτοί έχουν το ψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών στην Ευρώπη!» (κάθε φορά για διαφορετική χώρα)-Άλλο ένα ζήτημα που παίρνει πολύ συζήτηση είναι πως νιώθουμε εμείς απέναντι στους εαυτούς μας και όχι σε κάποιο άλλο κράτος. Δίνουμε άραγε τον καλύτερο μας εαυτό για εμάς ή για να φτάσουμε τους άλλους στους ευρωπαϊκούς δείκτες;]
Επιστρέφω: Έφυγα λοιπόν από την Ελλάδα με 75€ πρόστιμο για την υπέρβαρη βαλίτσα στο αεροδρόμιο και έφτασα στην Ιταλία για να κάνω μεταπτυχιακό στο τμήμα του Design στο Politecnico di Milano. Σκεφτείτε το λίγο… Μόνο από τον τίτλο ήμουν κατενθουσιασμένη. Και είμαι ακόμα. Δεν θέλω να υποβαθμίσω (σήμερα) το ιταλικό πανεπιστήμιο. Μια χαρά είναι. Αντιθέτως αυτό που θέλω να πω είναι ότι και το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι μια χαρά. Φυσικά μιλάω μέσα από εμπειρίες από την Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης (Αχ Θεσσαλονίκη….)
Το σύστημα εδώ λοιπόν σχεδόν είναι ίδιο.30 διδακτικές μονάδες το εξάμηνο 120 το μεταπτυχιακό. Θεωρητικά μαθήματα των 5 και εργαστήρια των 10 μονάδων. Διπλωματική στο τέλος 20 διδακτικές μονάδες. (Ιταλία deux-points!)
Κάθε αίθουσα έχει μικροφωνική και προτζέκτορα καθώς και ένα κουμπάκι που ανοιγοκλείνει τις κουρτίνες. Μπορώ να επικοινωνήσω με την γραμματεία και με τους καθηγητές μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και οι βαθμοί μου αναρτώνται στο internet. Wifi στο μεγαλύτερο ποσοστό των αιθουσών που πότε λειτουργεί και πότε όχι. Εργαστήριο μακέτας με μηχανήματα κοπής και άλλα εργαλεία (κάτι που από όσο ξέρω απέκτησε το ΑΠΘ πρόσφατα) Υποχρεωτική εργασία χωρίς μισθό 30 ημερών σε ιδιωτική εταιρία πριν να πάρω το πτυχίο. Αυτά είναι τα θετικά που έχω εδώ.

Από την άλλη….
Δεν υπάρχει δωρεάν διαμονή για κανέναν. Υπάρχουν ιδιωτικές εστίες για τις οποίες πληρώνεις 300€ τουλάχιστον για δωμάτιο με συγκάτοικο. Τουλάχιστον δυο συγγράμματα για κάθε μάθημα που υποχρεούμαι να διαβάσω που δεν μου παρέχει το πανεπιστήμιο. Αυτά που έχουμε αγοράσει μέχρι τώρα κόστιζαν από 6 μέχρι 36 ευρώ (είμαστε τρεις και μοιραζόμαστε τα έξοδα). Καμία παροχή για υλικά ή εκτυπώσεις. Δεν υπάρχει καμία παροχή για απόκτηση φορητού υπολογιστή. Καμία παροχή για ιντερνέτ σπίτι έστω και με μοντεμακι όπως υπάρχει σε αρκετά πανεπιστήμια της Ελλάδας. Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος: 1000-3000€ το χρόνο δίδακτρα ανάλογα με το οικογενειακό σου εισόδημα (το φτηνότερο από τα πανεπιστήμια που βρήκα γιατί είναι κρατικό καθώς κάποια άλλα ήταν 11.000).
Αυτό όμως που ξέρω εκτός από τα νούμερα είναι ότι οι καθηγητές στη Θεσσαλονίκη ήταν πάντα εκεί. Δεν μου έκανε μάθημα ποτέ βοηθός. Ήξερα ότι μπορούσα να βρω τον καθηγητή στο γραφείο του και να του πω ότι σαχλαμάρα μου κατέβαινε στο κεφάλι. Με αρκετούς δεν συμφωνούσα με την μέθοδο διδασκαλίας τους αλλά οι περισσότεροι ήταν εκεί και αφιέρωναν τον χρόνο τους σε μένα και στις διαφωνίες μου. Ξέρω και καθηγητές που προσπαθούσαν περισσότερο από ότι απαιτούνταν αλλά το σύστημα και η έλλειψη πόρων ήταν τροχοπέδη για αυτούς. Ως γνωστόν άλλωστε η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Συχνά εμείς οι φοιτητές βάζαμε τα χεράκια μας και βγάζαμε τα ματάκια μας με καταλήψεις και χάνοντας εξάμηνα. Προς Θεού δεν λέω να μην κυνηγήσουμε το καλύτερο για μας και να μην αγωνιστούμε. Απλά μερικές φορές ίσως ήθελε λίγο μέτρο παραπάνω.
Και στην τελική εγώ βγήκα από αυτό το ρημαδοπολυτεχνείο, έχοντας κάνει 4 διδακτικά έτη αντί για 5 λόγω απεργιών και καταλήψεων. Και παρόλα αυτά ερχόμενη εδώ συνειδητοποίησα ότι οι γνώσεις μου και δυνατότητες που μου είχε δώσει το ελληνικό σύστημα παιδειας συναγωνίζονται επάξια τις αντίστοιχες των ιταλών και δεν νιώθω καμία υστέρηση, απεναντίας!
Με το παραπάνω κείμενο δεν θέλω να πω ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι τέλειο. Είμαστε όλοι σίγουροι ότι επιδέχεται βελτίωσης και όπως όλοι ξέρουμε το ζήτημα είναι οικονομικό. Είναι η έλλειψη πόρων και σωστής διαχείρισης. Απλά νομίζω ότι τελικά για τα λεφτά που έχει στη διάθεση του είναι μια χαρά! Και για μία φορά, έτσι για αλλαγή, δεν χρειάζεται να εφαρμόσουμε το γερμανικό , το σουηδικό η το αμερικάνικο σύστημα παιδείας. Ίσως, λέω ίσως, πρέπει για μια φορά να κάτσουμε και αφού σχεδιάσουμε να εφαρμόσουμε το ελληνικό σύστημα παιδείας.

Υ.Γ. Γνωστ'η μου αφού τελείωσε το ΤΕΙ Αθηνών έφυγε για μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο του Μπραΐτον της Αγγλίας πάνω στον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων. Μετά από πολλά έξοδα, κόπο, μόχθο, μεταφράσεις εγγραφών, εξετάσεις γλώσσας, εύρεση σπιτιού και εγκατάσταση στην Μεγάλη Βρετανία, μετά από δυο μήνες μαθήματος αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όταν την ρώτησα γιατί μου απάντησε «Γιατί το επίπεδο σπουδών είναι χάλια. Έτσι και τους κάνεις εδώ ένα αξονομετρικό είσαι από Θεός και πάνω!»

Saturday, March 14, 2009