Στη σειρά μπορεί κανείς να συναντήσει τα περισσότερα από τα αγαπημένα θέματα του Ισπανού καλλιτέχνη: έργα που αναφέρονται στην ιστορία της ζωγραφικής, στο γυναικείο γυμνό, στον κόσμο της ταυρομαχίας και του φλαμένκο, την ελληνορωμαϊκή μυθολογία και κυρίως το μεσογειακό τοπίο. Επίσης υπάρχουν αναφορές στην καθημερινή ζωή και σε ένα ισπανικό μυθιστόρημα του 16ου αιώνα, το “La Celestina”. Η σειρά περιλαμβάνει έργα με διαφορετικές τεχνικές• είναι άλλωστε γνωστό ότι συχνά ο Πικάσο αναμείγνυε τεχνικές και έκανε επεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τυπώματος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεγάλη ποικιλία των μεγεθών, στοιχείο ενδεικτικό του τρόπου αξιοποίησης του χώρου από τον Πικάσο.
Είναι από τις σπάνιες φορές που παρουσιάζεται ένα τέτοιο σημαντικό και αριθμητικά μεγάλο σύνολο έργων του Πικάσο, δίνοντας την ευκαιρία για ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα και στενότερη γνωριμία με το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη και μια σημαντική ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να παρακολουθήσει στη Θεσσαλονίκη ένα τέτοιο εικαστικό γεγονός μεγάλης εμβέλειας, που ήδη έχει παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Ελσίνκι και πρόκειται σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας, να φιλοξενηθεί σε μεγάλα μουσεία της Ευρώπης, της Κίνας-στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων- και της Αυστραλίας.
«Η Σειρά 347 είναι ένα σύνολο χαρακτικών που ο Πικάσο πραγματοποίησε στο διάστημα 7 μηνών στο σπίτι του στην Mougins στη Νότιο Γαλλία το 1968, ακριβώς 40 χρόνια πριν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σύνολο έργων χαρακτικής του Πικάσο: 347 έργα, ένα από τα τρία σημαντικότερα σύνολα του καλλιτέχνη που έχει στην κατοχή της η Bancaja μαζί με την Suite Vollard, 100 περίπου χαρακτικά του 1930-38 και την Suite 156 που ακολουθεί τα χρόνια 1970-1972» σημειώνει η Γενική Γραμματέας του Τελλογλείου καθηγήτρια Αλεξάνδρα Βουτυρά.
«Η Suite 347, εκτός από το μέγεθός της, είναι σημαντική γιατί τυπώθηκε σε λίγα αντίτυπα και ατύχησε, καθώς έσπασαν οι περισσότερες σειρές και τα χαρακτικά πουλήθηκαν μεμονωμένα. Η Bancaja κατέχει μια από τις ελάχιστες πλήρεις σειρές - epreuves d’ artiste - με την υπογραφή του ίδιου του Πικάσο. Τα έργα, καθώς ήταν δύσκολο να εκτεθούν συχνά, διατηρούνται σε άριστη κατάσταση, σαν να βγήκαν χθες από την πρέσα του τυπογράφου».
«Πρόκειται για ένα τεράστιο έργο χαρακτικής που ολοκληρώθηκε με καταπληκτική ταχύτητα, μέσα σε λίγους μήνες μιας σημαδιακής χρονιάς στην Ευρώπη, το 1968. Τεχνικά είναι ένα μάθημα για την ιστορία της χαρακτικής, για την τόλμη, την δεξιοτεχνική επεξεργασία και την ευρηματικότητα του ζωγράφου. Θεματικά ο Πικάσο μοιάζει να συγκεφαλαιώνει όλη την προηγούμενη θεματολογία του, με αναφορές σε παλιότερα έργα του, αλλά και σε μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος, τον Γκρέκο, τον Βελάσκεθ, τον Πουσέν, τον Γκόγια, τον Φούσλι, τον Ενγκρ, τον Ντελακρουά, τον Κουρμπέ, τον Μανέ κ.ά. Ένα πραγματικό μάθημα ιστορίας της τέχνης με την οξυδέρκεια, τη διείσδυση, την ειρωνεία ή την παιχνιδιάρικη διάθεση του εξαιρετικά προικισμένου αυτού δημιουργού, που δεν σταματά να εκπλήσσει και να προκαλεί».
«Ο Πικάσο με τη ζωτικότητα, ενέργεια και φρενήρη δημιουργικότητα που τον διακρίνει πιάνει το καλέμι και χαράσσει με τις πλάκες του χαλκού με απόλυτη σιγουριά στο χειρισμό του μέσου, με απίστευτη ακρίβεια, σταθερότητα, - ας μην ξεχνούμε ότι είναι 87 χρόνων -, που υποστηρίζει την καταπληκτική του οπτική μνήμη σε έργα του παρελθόντος, σε πρόσωπα κι εκφράσεις, κι ακόμη μια αχαλίνωτη φαντασία και εφευρετικότητα, που με ειρωνεία, παιχνιδιάρικη διάθεση, ειλικρίνεια και πάθος ξετυλίγουν τη σκέψη του».
«Στη Σειρά 347 κυρίαρχο θέμα, εμμονή του Πικάσο είναι η γυναίκα, το γυναικείο γυμνό. Οι ερωτικές σκηνές, που εμφανίζονται είτε στο θέμα ο Ζωγράφος και το μοντέλο του, στις Σελεστίνες του και κυρίως στον Ραφαήλ με την Φορναρίνα, εκφράζουν όλο το πάθος του για ζωή, δημιουργία, την ίδια τη ζωγραφική. Γυναίκες λουόμενες, ή πόρνες σε μπορντέλα ή στο εργαστήρι του ζωγράφου, σε σκηνές αρπαγής στις Σελεστίνες, μοιάζουν να εξορκίζουν τις εμμονές του Πικάσο στο θέμα της γυναίκας».
«Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα το Αρχείο Σπητέρη μας έδωσε ένα πολύτιμο υλικό για τον τρόπο υποδοχής του έργου αυτού του Πικάσο από τον τύπο της εποχής στη Γαλλία. Τα πρώτα κείμενα των τυπογράφων Piero και Aldo Crommelynck, του Pierre Daix, η έκθεση στην Galerie Louise Leiris, άφθονο φωτογραφικό υλικό του Πικάσο εκείνη την εποχή στη Mougins, υλικό για την μεγάλη έκθεση 1965, ανέκδοτο ποιητικό - θεατρικό έργο του Πικάσο για την Ταφή του Κόμητος του Οργκάθ, -έργο του Ελ Γκρέκο-, κάποια λίγα σχέδια της Σειράς αυτής που σχολιάζει η Βεατρίκη Σπηλιάδη, είναι κάποιοι από τους θησαυρούς του Αρχείου Σπητέρη, που φυλάσσεται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα».
«Στο Αρχείο Σπητέρη παρακολουθούμε τη ζωή του ώριμου κυρίως Πικάσο σε αποκόμματα του τύπου της εποχής, κυρίως στην Γαλλία. Συμπτωματικά μοιάζει να έχουν συγκεντρωθεί για να υπομνηματίσουν και να επεξηγήσουν τον ώριμο Πικάσο. Ο Πικάσο γνώρισε την Ζακλίν το 1954. Στο Αρχείο βρίσκεται ένα πλούσιο φωτογραφικό αφιέρωμα του 1965 για το σπίτι στο Mougins, για τα έργα που δούλευε εκεί, συχνά με την Ζακλίν παρούσα, δίνοντάς μας μια ιδέα για τον χώρο όπου εργάστηκε για την Σειρά 347. Σε απόκομμα από τις 19.6.1968 διαβάζουμε για την μεγάλη δωρεά του Πικάσο της Σειράς 58 πινάκων που σχετίζονται με το έργο Las Meninas του Βελάσκεθ στο Μουσείο Πικάσο της Βαρκελώνης, δωρεά που είχε υποσχεθεί στον παιδικό του φίλο του και πιστό του συνεργάτη Jaime Sabartès. Στο Αρχείο Σπητέρη υπάρχουν οι δημοσιεύσεις που αφορούν την πρώτη έκθεση της Σειράς 347 στο Παρίσι στην Galerie Louise Leiris. Πολλά είναι τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στον θάνατο του Πικάσο το 1973. Επίσης ένα σημαντικό τμήμα δημοσιευμάτων του Αρχείου Σπητέρη αφορούν την υποδοχή του έργου του Πικάσο από τον ελληνικό τύπο και περιοδικά».
Διάρκεια Έκθεσης:
25 Ιανουαρίου - 16 Απριλίου 2008
Ώρες Λειτουργίας:
Δευτέρα - Τρίτη - Πέμπτη - Παρασκευή : 09:00 - 14:00
Τετάρτη : 09:00 - 21:00
Σάββατο - Κυριακή : 10:00 - 18:00
No comments:
Post a Comment