IGLOO...

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλου είδους αρχιτεκτονική να υφίσταται στις πολικές ζώνες πέρα από το Igloo. Αν διατρέξουμε ανά την υφήλιο θα αντιληφθούμε ότι το αναφερόμενο κτίσμα, λόγώ των κλιματολογικών συνθηκών, είναι κατ’ εμέ η πιο αρχέγονη ανθεκτική κατοικία . Γιατί είναι όμως καμπυλόμορφο;

Την απάντηση μπορούμε να την υποψιαστούμε από την κατασκευή και τα υλικά του. Το ότι φτιάχνεται από χιόνι μας μαρτύρα την έλλειψη του ξύλου και την αδυναμίας κατασκευής λιθοδομής στις περιοχές που «κατοικεί». Ένα κτίσμα για να σταθεί πρέπει να υπακούει σε κάποιους νόμους της φύσης. Η στατική λειτουργία του είναι πολύ απλή… αρκεί να παρατηρήσουμε τα λιθόκτιστα γεφύρια της Ηπείρου ή πιο άμεσα να κάνουμε το εξής… να μπλέξουμε τα δάχτυλα των χεριών μας και να τοποθετήσουμε στις φούχτες μας ένα αυγό ώστε οι μύτες του να ακουμπούν στις παλάμες η κάθε μια αντίστοιχα… και πιεστέ… και πιεστέ… δεν σπάει!(εντάξει άμα φοβάστε μη δοκιμάζετε). Ωστόσο μου φαίνεται πολύ δύσκολο οι «εφευρέτες» του igloo να ήταν απλώς λάτρες του «εκφορικού συστήματος».

Ας μην ξεχνάμε τις κλιματολογικές συνθήκες. Το σχήμα του συμβάλει να αντιμετωπιστούν οι συχνές χιονοθύελλες. 4 επίπεδα κάθετα μεταξύ τους δεν θα είχαν την αντοχή του ημιωοειδούς Igloo. Σου προκαλεί έκπληξη και μόνο η εικόνα ότι σε ένα όγκο από χιόνι και πάγο που δημιουργήθηκε από δυσχερείς κλιματολογικές συνθήκες να ξεμυτίσει από μια άκρη του κάποιος άνθρωπος. Είναι φανερό πώς η φύση είναι αυτή πλάθει την μορφή του igloo... η μήπως όχι;

Η ύπαρξη της κατοικίας θεωρώ πως θέλει να ικανοποιήσει, πρώτα απ’ όλα, το ένστικτο επιβίωσης που έχουμε οι άνθρωποι. Και αν το έχουμε εμείς οι έλληνες πόσο μάλλον οι κάτοικοι του Igloo. Μάλλον ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την λειτουργία του εσωτερικού και την μορφή του στον χώρο. Όχι για την ιδιοφυΐα του αρχιτέκτονα αλλά ποιοι ήταν οι φόβοι των ανθρώπων; Ποιες οι ανάγκες τους;

Από ντοκιμαντέρ και κινηματογραφικές ταινίες έχω καταλάβει πως η κάτοψη του χιονόσπιτου είναι στρογγυλή. Στο κέντρο υπάρχει μια εστία. Όπως καταλαβαίνετε η φωτιά και η τροφή σε τόσο ακραίες συνθήκες είναι πηγές ζωής. Έτσι πιστεύω ότι η μορφή του εσωτερικού χώρου μαρτυρά πως όλοι οι κάτοικοι του έχουν το δικαίωμα να επιβιώσουν. Θα τολμούσα να πω πως το σχήμα του igloo μου φέρνει στο μυαλό μια ομήγυρη ανθρώπων διατεταγμένοι γύρω από μια φωτιά. Ναι τους βλέπω καθαρά…και έχουν σκύψει ελαφρά πάνω από την φωτιά για να ζεσταθούν (μήπως φοράνε κι άσπρα και τους μπέρδεψες με κάνα igloo;)… Εντάξει, αλλά είναι ωραίοι συνειρμοί!

Που θέλω να καταλήξω; Μάλλον στον τρόπο που πρέπει να κρίνουμε την αρχιτεκτονική (να την αναζητούμε, να την εκμεταλλευόμαστε και τα λοιπά). Να θέτουμε μια λέξη (και δεν εννοώ μόνο την λέξη επιβίωση) και να βλέπουμε αν αυτό το “lovely creature” που παρατηρούμε, και ακόμη καλύτερα ζούμε, αν ικανοποιεί με τις «απαντήσεις» και μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε όμορφους συνειρμούς….Αυτάαα! ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΙΟΝΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΛΙΓΟ ΧΑΒΑΛΛΕ