Και το δικό μου σχόλιο κάπου εκεί είναι. Το "αφελείς" δε με πειράζει καθόλου. Είναι μαγικό να σε κάνει ένας χώρος να θες να είσαι μέσα, και να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις εκεί, να είναι σα ζωντανός. Νομίζω αυτό είναι χαρακτηριστικό χώρων που έχουν καλή σχέση του μέσα με το έξω, και τα υλικά εδώ έχουν να κάνουν και με αυτό.
...Σ' αυτή τη δουλειά, λένε, ο καθένας βγάζει τα απωθημένα του... Έτσι κι εμείς... ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ... ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ...
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: architektones.blogspot@gmail.com
Madelon Vriesendorp, Après l'amour, c.1976. From Delirious New York by Rem Koolhass, 1978
3 comments:
οι ογκοι ειναι λιγο αφελεις, αλλά το εσωτερικό υπέροχο! Θελω να ειμαι μεσα και να βρέχει! :)
Και το δικό μου σχόλιο κάπου εκεί είναι. Το "αφελείς" δε με πειράζει καθόλου. Είναι μαγικό να σε κάνει ένας χώρος να θες να είσαι μέσα, και να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις εκεί, να είναι σα ζωντανός. Νομίζω αυτό είναι χαρακτηριστικό χώρων που έχουν καλή σχέση του μέσα με το έξω, και τα υλικά εδώ έχουν να κάνουν και με αυτό.
Ο χώρος της βιβλιοθήκης σκίζει όντως!
Post a Comment