Agro-Housing

Στην μικρή Κίνα, με τη μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου και την εκτεταμένη αστικοποίηση, τα περιβαλλοντικά προβλήματα μάλλον έφτασαν στο απροχώρητο. Με τις πόλεις μεγαθήρια έρχεται και η μόλυνση αέρα και εδάφους. Οι ανάγκες σε τρόφιμα είναι τέτοιες που σε λίγο καιρό δε θα μπορούν να τις καλύψουν οι λιγοστοί εναπομείναντες αγρότες. Έτσι, με τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας της Κίνας να φθίνει συνεχώς (σας θυμίζει κάτι?) ψάχνονται οι άνθρωποι να βρουν τρόπο ώστε τα μελλοντικά νοικοκυριά να μη στερηθούν το αγγουράκι, τη ντοματούλα και τον κολοκυθανθό… Δείτε λοιπόν μια απ’ τις προτάσεις που γίνονται…

Το γραφείο Knafo Klimor Architects πρότεινε τη δημιουργία συγκροτημάτων κατοικίας τα οποία θα περιλαμβάνουν την υποδομή για αγροτική παραγωγή τέτοια ώστε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε αγροτικά προϊόντα των ενοίκων. Βρόχινο νερό μαζεύει μόνο του το κτίριο επομένως εξαφανίζεται το αντεπιχείρημα της υπερβολικής κατανάλωσης… Φανταστείτε εκτεταμένη εφαρμογή του μοντέλου αυτού… Λιγότερες μεταφορές προϊόντων από την ύπαιθρο στην πόλη, λιγότερες ανάγκες σε μεταφορική υποδομή, λιγότερη κατανάλωση καυσίμων, για να μην αναφερθώ στην ίδια την ποιότητα των προϊόντων (αν καλλιεργούσατε μόνοι σας τις ντομάτες σας πάω στοίχημα πως δεν θα εντοπίζατε τη γεύση των φυτοφαρμάκων στην κάθε μπουκιά…). Το καλό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι αυτό που βλέπετε παρακάτω δεν θα μείνει μόνο στα σχέδια , πρόκειται να χτιστεί στη πόλη Wuhan και όταν κάποια στιγμή ο κύκλος της ζωής του κτιρίου λήξει δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τα μπάζα… το κτίριο θα είναι χτισμένο με ανακυκλώσιμα υλικά.





-via Jetson Green

Και ο χάρος ξεκινά...

Ότι και να κάνει η Παναγία (βλέπε το "ο μοτοσυκλετιστής πρέπει να είχε λίγο δίκιο...") δυστυχώς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Χάρο τον ίδιο που κυκλοφορεί στους ελληνικούς δρόμους, μεταμφιεσμένος, όχι σε γυναίκα... αλλά σε γυναίκες! Είναι πολλές! Και έχουν και δίπλωμα!

Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης στους Times της Νέας Υόρκης

Σε ένα εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε χθες (28 Οκτωβρίου 2007) στους Times της Νέας Υόρκης με τίτλο "Where Gods Yearn for Long-Lost Treasures" παρουσιάστηκε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια, ο ανταποκριτής της εφημερίδας Nicolai Ourousoff μετέφερε στους πολλούς αναγνώστες της εφημερίδας τις εντυπώσεις του από την περιήγησή του στους χώρους του Νέου Μουσείου. "Μαγική Εμπειρία" έγραψε μεταξύ άλλων ενώ παραδέχεται ότι το Μουσείο τον έπεισε ότι τα Ελγίνεια Μάρμαρα οφείλουν πλέον να επιστραφούν στον τόπο τους αφού μέχρι πρότεινως υποστήριζε το αντίθετο. Με εξαιρετικά θετικά σχόλια αναφέρεται και στον αρχιτέκτονα Tschumi για το κατόρθωμά του να καθιερώσει έναν συνεχή διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν.

- Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
- Προηγούμενες Αναρτήσεις σε αυτό το Blog για το Ν. Μουσείο της Ακρόπολης (1, 2)

Να παρελάσεις ή να μην παρελάσεις; Iδού η απορία...

Παρελάσεις. Χμμμ… Παράξενο θέμα.
Χτες, σε εκπομπή του ANT1, ο πολυαγαπημένος και εξαίρετος, μα πάνω από όλα ανοιχτόμυαλος, ΝΟΜΑΡΧΗΣ (αυτός ο άνθρωπος κουμαντάρει τον νομό Θεσσαλονίκης, και παίρνει αποφάσεις για μένα) Θεσσαλονίκης, κύριος Ψωμιάδης, ωρυόταν για την τιμή που πρέπει να αποδίδομεν εις τους αγωνιστάς μας μέσω των παρελάσεων. Σε όλη την σχολική ζωή μου συμμετείχα αυθορμήτως στις παρελάσεις. Αυθορμήτως, γιατί το σχολείο μου είχε αρκετούς μαθητές ώστε να συμπληρώνει τις απαραίτητες διμοιρίες (ναι, έτσι τις λέγαμε) για να περάσει μπροστά από το δημαρχείο της μικρής μας πόλης μετά τιμής και δόξης. Φαντάζομαι ότι αν δεν συνέβαινε αυτό θα μας υποχρέωναν με φοβέρες και απειλές. Όπως υποχρέωνε ο αγαπητός μας λυκειάρχης να κόβουν τα μαλλιά τους κοντά τα αγόρια και να βγάζουν το σκουλαρίκι. Τέλος πάντων. Νομίζω ότι ο κύριος Ψωμιάδης θα ήταν πολύ περήφανος για εμένα που τιμούσα το έθνος (χα χα, εδώ γελάμε). Γιατί έμπαινα στην παρέλαση αυθορμήτως; Θα ακουστεί ρηχό αλλά νομίζω ότι όλα τα παιδάκια για τους ίδιους λόγους έμπαιναν. Γιατί γούσταρα την στολή μας: γαλάζιο πουκαμισάκι, βαθύ μπλε γιλέκο κοντή και μίνι φουστίτσα! Η καλύτερη των αγοριών. Πόλυ χαβαλέ! Α και μετά πηγαίναμε και κλεινόμασταν μέρα μεσημέρι στα club, που ήταν ανοιχτά ειδικά εκείνη την μέρα τέτοιες ώρες. Αλλά αυτός δεν ήταν ο βασικός λόγος. Το καλύτερο ήταν ότι χάναμε μάθημα. Μας έπαιρνε ο γυμναστής και μας πήγαινε στον από κάτω δρόμο να κάνουμε βήμα! Επί μία εβδομάδα χάναμε την δεύτερη και μεγαλύτερη ώρα μαθήματος για να κάνουμε βήμα! Ξέρετε τι είναι να χάνεις τα αρχαία για να πας να κάνεις πέντε περά-δώθε με τους φίλους σου! Ευτυχία! Και την ώρα της παρέλασης όλες οι μανάδες καμάρωναν τα βλαστάρια τους που περνούσαν ομοιόμορφα ντυμένα! Και φούσκωναν τα στήθη τους από περηφάνια που ο γιόκας τους ή η κοράκλα τους πέρασε από μπροστά τους με σωστό βηματισμό. Μανάδες και πατεράδες που δεν είχαν έρθει ούτε μια φορά στο σχολείο να δουν πώς τα πάει στα μαθήματα του το παιδί τους και δεν τους ένοιαζε που στην τρίτη λυκείου δεν ήξερε τι σημαίνει η λέξη «κριτική». Κατά τα άλλα ήταν όλοι περήφανοι που τα παιδιά τους μπορούσαν να περπατήσουν συγχρονισμένα και σε ευθεία!
Δεν εξετάζω εδώ αν πρέπει να τιμάμε η όχι τους αγωνιστές του έθνους. Αλλά αν τα παραπάνω σας μοιάζουν με τιμή τότε συγχαρητήρια!

Η "σφυρίχτρα" του Foster

Αντιδράσεις συναντά στην προώθηση του σχεδίου ενός πύργου στο λονδρέζικο προάστιο Ealing η Foster & Partners . Οι κάτοικοι θεωρούν ότι ο πύργος δεν σχεδιάστηκε για την περιοχή τους και προσπαθούν να αποφύγουν την κατασκευή του.

704 νέες κατοικίες σε 40 ορόφους, 20.500τ.μ. εμπορικών εγκαταστάσεων, 1.200τ.μ. γραφείων και 1.700τ.μ. χώρων αναψυχής προτείνει ο Foster και οι συνεργάτες του. Απ' την άλλη πλευρά, στην πολεμική των διαφωνούντων περιλαμβάνονται επιχειρήματα όπως η έλλειψη της κατάλληλης μεταφορικής υποδομής για την παραλαβή των νέων κατοίκων, η ασυμβατότητα του σχεδίου με το ύφος της ευρύτερης περιοχής κ.τ.λ.

We all live in a... Grid World

Η Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χιλής, ARD Arquitectos Ltda.

ARD Arquitectos Ltda.

Περισσότερες εικόνες και σχέδια ΕΔΩ
-via Plataforma Arquitectura

Διάκριση Φοιτητών του Ε.Μ.Π. σε διεθνή διαγωνισμό...

Τυχαία έπεσα πάνω στην είδηση και όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα περισσότερα στοιχεία...

Οι τεταρτοετείς φοιτητές της αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αλεξοπούλου Χριστίνα, Αρμένη Στέλλα-Δανάη, Βασδέκη Αθανασία, Γαβράς Κοσμάς, Γκαβογιάννης Νικήτας-Δημήτριος, Δίου Δανάη, Πολυμενέα Ιωάννα, Σαζός Χρήστος και Σγουρίδου Χάρις διακρίθηκαν στον παγκόσμιο φοιτητικό διαγωνισμό “Future of Cities”, ο οποίος φέτος πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη και όπως κάθε χρόνο διοργανώθηκε στα πλαίσια του συνεδρίου της IFHP (International Federation for Housing and Planning).

Τα παιδιά κατέλαβαν την τέταρτη θέση (πρώτο τιμητικό έπαινο) αφού μελέτησαν την επέκταση της Αθήνας στην περιοχή του Ελαιώνα δημιουργώντας τελικά ένα project με τίτλο “When the past becomes the future”. Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 193 συνολικά projects από 35 χώρες και από πολλές σχολές του εξωτερικού, όπως το University College of London, το Columbia της Νέας Υόρκης, το Harvard και την Architectural Association του Λονδίνου.

Συγχαρητήρια στα παιδιά και αν κάποιος έχει κανένα παραπάνω στοιχείο για το project εδώ είμαστε...

-via xBlog.gr

Zorrozaurre Masterplan for Bilbao, Zaha Hadid Architects

Το Bilbao, η πόλη που άλλαξε την ταυτότητά της σε λιγότερο από μια εικοσαετία (βλ. The Guggenheim Effect ) για να αποφύγει τον οικονομικό καταποντισμό μετά την παρακμή των ναυπηγείων και των εργοστασίων χάλυβα, που τη στήριζαν σχεδόν εξ ολοκλήρου, συνεχίζει να εκπλήσσει. Με φιλόδοξα προγράμματα και μελέτες, η πόλη των Βάσκων, συνεχίζει να προχωρά προς το μέλλον αναζωογονώντας εγκαταλελειμμένες περιοχές και μετασχηματίζοντάς τις σε νέους πυρήνες ανάπτυξης.

Η Zaha Hadid και οι συνεργάτες της ανέλαβαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση να μετατρέψουν μια μακριά λωρίδα γης 60 εκταρίων, στον ποταμό Nervion ακριβώς δίπλα στο κέντρο της πόλης, από ερημωμένη βιομηχανική ζώνη και εστία υποβάθμισης για την ευρύτερη περιοχή, σε περιοχή κατοικίας και γραφείων. 15.000 άνθρωποι θα ζούν σε ένα σύγχρονο περιβάλλον κατοικίας και 6.000 εργαζόμενοι θα αποκτήσουν επαγγελματική στέγη στο νησάκι αυτό του Nervion, στο “Manhattan” του Bilbao (το κομμάτι γης στο οποίο αναφερόμαστε αποκόπηκε από την όχθη με τη διάνοιξη ενός καναλιού που εξυπηρετούσε την προηγούμενη χρήση της περιοχής).

Άσχετα με τη μελέτη αυτή καθ’ αυτή, οφείλουμε να χειροκροτήσουμε τις πρωτοβουλίες των κατοίκων και των αρχών της πόλης που δεν την εγκατέλειψαν όταν έχασαν τις δουλειές και τα κίνητρά τους.

- via Dezeen

Horizontal Athens-Vertical Attica

Πατήσια

Πειραιάς

Κόμβος Κηφισίας


Summer Workshop 2007 - Architecture School of Univeristy of Patras

Big Lego

Σε κάποιους άρεσαν τα LEGO όταν ήταν μικροί...

Coop Himmelb(l)au's Vertical City

Τα νέα γραφεία της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (ECB) στην Φρανκφούρτη σχεδιάστηκαν από τον Coop Himmelb(l)au. Ο αρχιτέκτονας προσπάθησε να μεταφέρει τα βασικά χαρακτηριστικά της αστικής διάρθρωσης στο κτίριό του με μόνη διαφορά την ανάπτυξη καθ' 'υψος. Το αν κατάφερε να δημιουργήσει μια κάθετη πόλη σε έναν πύργο 185 μέτρων, που θα αποτελέσει ένα νέο τοπόσημο για την πόλη της Φαρανκφούρτης, είναι αμφίβολο... οι προθέσεις όμως είναι ευγενείς αφού οι σύγχρονοι χώροι εργασίας τείνουν να απομονώνουν σε μεγάλο βαθμό τους εργαζόμενους και να τους αφαιρούν το δικαίωμα της κοινωνικής ζωής. Παρά τις καλές προθέσεις του/των μελετητών θα ρωτήσω το εξής: Πώς φαντάζεστε μια πόλη που αποτελείται από μικρότερες κάθετες συνοικίες??? Μήπως η αρχιτεκτονική πρέπει να δίνει κίνητρα στον χρήστη να ζει και έξω από τον χώρο εργασίας του??? Πρωινός καφές, κολατσιό, μεσημεριανό, μεσημεριανός καφές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μέσα στον ίδιο κάθε μέρα χώρο ενώ τις όχθες του ποταμού στα 200 μέτρα τις κοιτάμε από ψηλά... Οι ράμπες, οι σκάλες, τα αίθρια και οι "πλατείες" ανά 50 ορόφους δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αντικαταστήσουν τις όμορφες γωνιές των πόλεων και μπορώ να υποθέσω με ασφάλεια ότι η Φρανκφούρτη έχει πολλές... Μήπως έχουμε χάσει τη μπάλα τελικά???

Εξελισσόμενες Μητροπόλεις - Shanghai, Luijazui

Η πρόταση των Gregotti Associati επελέγη για την επέκταση του εμπορικού κέντρου Luijazui (Pudong) στη Shanghai. Σε 850.000 m2 δημιουργείται ένα δίκτυο ελεύθερων δημόσιων χώρων με πεζοδρόμους, πλατείες και άξονες νερού για να περιβάλλουν ένα σύμπλεγμα από κτίρια που θα εξυπηρετούν τις αναπτυξιακές ανάγκες της πόλης. Στο ισόγειο των εξαιρετικά ψηλών κατασκευών φιλοξενούνται χρήσεις εμπορίου και καθημερινών δημόσιων εξυπηρετήσεων με σκοπό να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες της συγκεντρωτικής αστικής ζωής που λαμβάνει χώρα στους ουρανοξύστες (καθ’ ύψος διημέρευση, απομόνωση κτλ.).

Η περιοχή θα χρησιμοποιείται από 150.000 ανθρώπους ταυτόχρονα. Προς αποφυγή κυκλοφοριακών προβλημάτων δημιουργούνται δύο υπόγειοι αυτοκινητόδρομοι και πέντε γραμμές μετρό. Στόχος των συνδυαζόμενων χρήσεων και των οργανωμένων ελεύθερων χώρων είναι το τμήμα αυτό της κινεζικής μητρόπολης να διατηρείται ζωντανό καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας φιλοξενώντας ποικίλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.

-via World Architecture News

RIBA Stirling Prize 2007

O David Chipperfield είναι ο αρχιτέκτονας που τιμήθηκε φέτος με το βραβείο Stirling. Διαγωνιζόταν βέβαια με δύο μελέτες άρα είχε περισσότερες πιθανότητες... Το έργο για το οποίο τιμήθηκε είναι το Μουσείο Μοντέρνας Λογοτεχνίας στο Marbach am Neckar της Γερμανίας το οποίο θα φιλοξενεί μεταξύ άλλων σημαντικών εκθεμάτων και τα χειρόγραφα για τη "Δίκη" του Frantz Kafka(!).

IGLOO...

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλου είδους αρχιτεκτονική να υφίσταται στις πολικές ζώνες πέρα από το Igloo. Αν διατρέξουμε ανά την υφήλιο θα αντιληφθούμε ότι το αναφερόμενο κτίσμα, λόγώ των κλιματολογικών συνθηκών, είναι κατ’ εμέ η πιο αρχέγονη ανθεκτική κατοικία . Γιατί είναι όμως καμπυλόμορφο;

Την απάντηση μπορούμε να την υποψιαστούμε από την κατασκευή και τα υλικά του. Το ότι φτιάχνεται από χιόνι μας μαρτύρα την έλλειψη του ξύλου και την αδυναμίας κατασκευής λιθοδομής στις περιοχές που «κατοικεί». Ένα κτίσμα για να σταθεί πρέπει να υπακούει σε κάποιους νόμους της φύσης. Η στατική λειτουργία του είναι πολύ απλή… αρκεί να παρατηρήσουμε τα λιθόκτιστα γεφύρια της Ηπείρου ή πιο άμεσα να κάνουμε το εξής… να μπλέξουμε τα δάχτυλα των χεριών μας και να τοποθετήσουμε στις φούχτες μας ένα αυγό ώστε οι μύτες του να ακουμπούν στις παλάμες η κάθε μια αντίστοιχα… και πιεστέ… και πιεστέ… δεν σπάει!(εντάξει άμα φοβάστε μη δοκιμάζετε). Ωστόσο μου φαίνεται πολύ δύσκολο οι «εφευρέτες» του igloo να ήταν απλώς λάτρες του «εκφορικού συστήματος».

Ας μην ξεχνάμε τις κλιματολογικές συνθήκες. Το σχήμα του συμβάλει να αντιμετωπιστούν οι συχνές χιονοθύελλες. 4 επίπεδα κάθετα μεταξύ τους δεν θα είχαν την αντοχή του ημιωοειδούς Igloo. Σου προκαλεί έκπληξη και μόνο η εικόνα ότι σε ένα όγκο από χιόνι και πάγο που δημιουργήθηκε από δυσχερείς κλιματολογικές συνθήκες να ξεμυτίσει από μια άκρη του κάποιος άνθρωπος. Είναι φανερό πώς η φύση είναι αυτή πλάθει την μορφή του igloo... η μήπως όχι;

Η ύπαρξη της κατοικίας θεωρώ πως θέλει να ικανοποιήσει, πρώτα απ’ όλα, το ένστικτο επιβίωσης που έχουμε οι άνθρωποι. Και αν το έχουμε εμείς οι έλληνες πόσο μάλλον οι κάτοικοι του Igloo. Μάλλον ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την λειτουργία του εσωτερικού και την μορφή του στον χώρο. Όχι για την ιδιοφυΐα του αρχιτέκτονα αλλά ποιοι ήταν οι φόβοι των ανθρώπων; Ποιες οι ανάγκες τους;

Από ντοκιμαντέρ και κινηματογραφικές ταινίες έχω καταλάβει πως η κάτοψη του χιονόσπιτου είναι στρογγυλή. Στο κέντρο υπάρχει μια εστία. Όπως καταλαβαίνετε η φωτιά και η τροφή σε τόσο ακραίες συνθήκες είναι πηγές ζωής. Έτσι πιστεύω ότι η μορφή του εσωτερικού χώρου μαρτυρά πως όλοι οι κάτοικοι του έχουν το δικαίωμα να επιβιώσουν. Θα τολμούσα να πω πως το σχήμα του igloo μου φέρνει στο μυαλό μια ομήγυρη ανθρώπων διατεταγμένοι γύρω από μια φωτιά. Ναι τους βλέπω καθαρά…και έχουν σκύψει ελαφρά πάνω από την φωτιά για να ζεσταθούν (μήπως φοράνε κι άσπρα και τους μπέρδεψες με κάνα igloo;)… Εντάξει, αλλά είναι ωραίοι συνειρμοί!

Που θέλω να καταλήξω; Μάλλον στον τρόπο που πρέπει να κρίνουμε την αρχιτεκτονική (να την αναζητούμε, να την εκμεταλλευόμαστε και τα λοιπά). Να θέτουμε μια λέξη (και δεν εννοώ μόνο την λέξη επιβίωση) και να βλέπουμε αν αυτό το “lovely creature” που παρατηρούμε, και ακόμη καλύτερα ζούμε, αν ικανοποιεί με τις «απαντήσεις» και μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε όμορφους συνειρμούς….Αυτάαα! ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΙΟΝΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΛΙΓΟ ΧΑΒΑΛΛΕ

Μmm... Beer!!!

Mmm… Beer! Χαρακτηριστική ατάκα του Homer Simpson, διάσημου λάτρη της μπύρας, με την σκέψη της και μόνο. Και πώς να μην είναι λάτρης της μπύρας, ενός ποτού με ιστορία 5000 χρόνων τουλάχιστον. Η μπύρα ήταν πάντοτε το ποτό που έφερνε τους ανθρώπους κοντά. Το καταλληλότερο ποτό για καλοκαιρινές νύχτες… και μεσημέρια… και πρωινά… «φέρε μια Amstel, να ξενερώσουμε!» (όταν έχει προηγηθεί βραδιά οινοποσίας). Πίνεται παγωμένη (αν και οι ειδικοί θα πουν ότι πίνεται σε κατάλληλη θερμοκρασία, ανάλογα με το είδος της… μεταξύ μας δίκιο έχουν). Το 75% της κατανάλωσης μπύρας στη χώρα μας γίνεται από Απρίλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Νομίζω ότι πίνεται επί το πλείστον από άντρες (προσωπική εκτίμηση) σαν απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα: «μπύρα ή γυναίκα; Τι είναι καλύτερο;»

Η λέξη μπύρα προέρχεται από τη μεσαιωνική αγγλική λέξη "ber", που με τη σειρά της προέρχεται από το λατινικό "bibere" που σημαίνει "πίνω". Οι πρώτες αναφορές στην ζυθοποιία προέρχονται από τους Σουμέριους και τα βάθη της ανατολής, από το 3000-2800 π. Χ. Στην αρχαία Ελλάδα η μπύρα έρχεται από τους Αιγύπτιους, αλλά θεωρείται «βαρβαρικό» ποτό και κατώτερη από το κρασί. Οι Κέλτες και τα γερμανικά φύλα γνωρίζουν την ύπαρξη της, τεκμηριωμένα από τον 1ο αιώνα π. Χ. και σήμερα οι απόγονοι τους θεωρούνται οι ειδικοί της μπύρας.

Η αποδοχή της μπύρας γίνεται μεγαλύτερη κατά τον μεσαίωνα, όπου θεωρείται βασικό τρόφιμο ακόμη και για παιδιά, αφού στις δύσκολες συνθήκες τις εποχής ήταν πρώτον ένα υγιεινό συμπλήρωμα διατροφής (δεν περιείχε και τόσο οινόπνευμα όπως σήμερα) και δεύτερον ήταν πάντοτε απελευθερωμένο από επικίνδυνους μικροοργανισμούς (λόγω του βρασίματος που προηγείται της ζύμωσης, αλλά και λόγω του οινοπνεύματος), γεγονός που δεν ίσχυε πάντα για το νερό. Επίσης μεγάλη ώθηση δίνουν τα μοναστήρια, τα οποία εντάξανε την μπύρα στα βασικά τους τρόφιμα.

Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο ευνοϊκή για την μπύρα. Μετά το 1800 βελτιώνονται πολύ οι συνθήκες παραγωγής. Νέα είδη μπύρας αρχίζουν να εμφανίζονται και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας, από την στιγμή που έγινε κατανοητό, ότι χρειάζονται χαμηλές θερμοκρασίες και ταχύτητες ζύμωσης. Έτσι έγινε δυνατή η παραγωγή μπύρας χαμηλής ζύμωσης (όπου η μαγιά δεν επιπλέει κατά την ζύμωση), από την οποία ξεπήδησαν τα πιο γνωστά σήμερα είδη μπύρας, που είναι η Pilsner και η Lager.

Στη Ελλάδα, η μπύρα ήρθε στα πρώτα κιόλας χρόνια της επανίδρυσης της, χάρη στον Βαυαρό βασιλιάς μας Ότο. Ωστόσο, μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες θεωρούνταν ένα προϊόν πολυτελείας, αφού για την απόλαυσή της ήταν απαραίτητη η ψύξη και επιπλέον ήταν πιο ακριβή από το κρασί.

Τα είδη μπύρας σήμερα είναι πολλά (ουσιαστικά κάθε ζυθοποιός μπορεί να παρασκευάσει μπύρα με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά). Ωστόσο οι μπύρες κατηγοριοποιούνται βασικά ανάλογα με το είδος της μαγιάς και της διαδικασίας που χρησιμοποιείται για την ζύμωση.

• Μπύρες που έχουν ζυμωθεί με αφροζύμες

• Μπύρες που έχουν ζυμωθεί με βυθοζύμες

ΜΠΥΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΖΥΜΩΘΕΙ ΜΕ ΑΦΡΟΖΥΜΕΣ

Η ζύμωση με αφροζύμες είναι η παλαιότερη που έχει χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή της μπύρας και μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν η μοναδική μέθοδος που ήταν σε χρήση.

Η διαδικασία της ζύμωσης γίνεται στους 15 – 25 οC και οι μπύρες που παράγονται έχουν τονισμένο άρωμα φρούτων. Έχουν σαν κύριο εκπρόσωπο τις ale. Σημαντικότερες χώρες-παραγωγοί τους είναι η Αγγλία, η Ιρλανδία και το Βέλγιο. Διακρίνονται πολλές υποκατηγορίες ανάλογα με το χρώμα τους, τις πρώτες ύλες και τα λοιπά τους χαρακτηριστικά.

Δεύτερη υποκατηγορία προϊόντων αφροζυμών είναι οι σταρένιες μπύρες ή weiss. Έχουν ως πρώτη ύλη το σιτάρι σε μεγάλο ποσοστό. Παράγονται κυρίως στη Γερμανία, αλλά και στο Βέλγιο και τη Β. Αμερική, είναι ανοιχτόχρωμες και χωρίζονται σε διάφορα είδη, ανάλογα με την περιεκτικότητα τους σε αλκοόλ, την πικράδα αλλά κυρίως το φιλτράρισμα τους. Άλλη κατηγορία είναι οι μπύρες Porter, με χρώμα πολύ σκούρο, έντονο άρωμα βύνης και προέλευση την Αγγλία και πιο συγκεκριμένα το Λονδίνο, όπου και πρωτοεμφανίσθηκαν σε pubs το 18ο αιώνα. Τέλος, υπάρχουν οι μπύρες τύπου Stout, με πατρίδα την Ιρλανδία. Προήλθαν ουσιαστικά από τις Porter και διακρίνονται κι αυτές σε υποκατηγορίες, ανάλογα με την περιεκτικότητα σε αλκοόλ και την πικράδα τους. Γενικά είναι σκουρόχρωμες (έως μαύρες), ξηρές ενώ για την παραγωγή τους χρησιμοποιείται καραμελοποιημένη βύνη.

ΜΠΥΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΖΥΜΩΘΕΙ ΜΕ ΒΥΘΟΖΥΜΕΣ

Η εξέλιξη και παραγωγή των μπιρών που παράγονται με βυθοζύμες, δεν εξελίχθηκε παρά τον προηγούμενο αιώνα λόγω ορισμένων τεχνολογικών ανακαλύψεων: Η εφεύρεση της ψυκτικής μηχανής (1871), έκανε δυνατή τη διατήρηση των χαμηλών θερμοκρασιών που απαιτούνται στη ζύμωση και σίτευση. Η ανάπτυξη μεθόδων για την κατασκευή γυάλινων φιαλών και ποτηριών σε ευρεία κλίμακα, που αντικατέστησαν τις πήλινες κούπες και περιέκτες. Η εφαρμογή του φιλτραρίσματος σε μεγάλους υγρούς όγκους (1878) έκανε δυνατή την παραγωγή εντελώς διαυγούς μπύρας και από τότε αποτελεί ένα από τα κύρια ποιοτικά κριτήρια της μπύρας.

Οι μπύρες τύπου lager, όρος που αποτελεί συχνά συνώνυμο όλων των παραγόμενων με βυθοζύμες μπυρών, αποτελούν περίπου το 90% της παγκόσμιας παραγωγής μπύρας. Ανάμεσα σε αυτές υπάρχουν οι μπύρες τύπου pilsner, οι πιο ξανθές και με εντονότερη γεύση λυκίσκου (με αρχική προέλευση από την Τσεχία), οι strong lager, συνήθως με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ, οι Munich και Dortmunder, ειδικότεροι τύποι από τις ομώνυμες γερμανικές πόλεις και πολλές άλλες. Προϊόντα βυθοζυμών είναι και οι bock (με αρχική προέλευση από τη Γερμανία), με κυρίαρχη τη γεύση της βύνης και την πικράδα. Παλαιότερα υπήρχαν μόνο σκούρες bock ενώ τώρα υπάρχουν και πιο ανοιχτόχρωμες.

Δείτε αυτό το πολύ καλό ελληνικό blog με θέμα την μπύρα.
Όπως και το κατάλληλο ψυγείο για κάθε μπυρόβιο
(πηγή: www.findyourgadget.com)

Ποιο ποτό προτιμάτε;

Ποιο ποτό προτιμάτε; Η ιδέα για την ψηφοφορία ήρθε ένα πρωινό, μετά από έντονη οινοποσία των μελών του blog (πονοκέφαλος... ξερό στόμα... αναποδογυρισμένο στομάχι... ελληνιστί hangover), που περιλάμβανε αρκετά από τα υποψήφια ποτά και ένα post με τίτλο "Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΟΥΡΑΣ".

Μετά από ένα μήνα ψηφοφορίας, ακολουθώντας πλήρως καθαρές διαδικασίες, βγάλαμε κυβέρνηση. 'Η μάλλον (όπως αναμενόταν από τις δημοσκοπήσεις) βασίλισσα. Την μπύρα! Την μπύρα, στην θέα της οποίας δύσκολα λέει κανείς όχι (έλα μωρέ, μια μπυρίτσα είναι...), ιδιαίτερα αν είναι καλοκαίρι... μεσημεράκι... υπάρχει και μεζές... και φυσικά είναι παγωμένη.

Εξαιτίας όμως των καθαρών αυτών διαδικασιών που ακολουθήθηκαν από όλους... η μπύρα δεν παίρνει την αυτοδυναμία. Ο σχηματισμός κυβέρνησης απαιτεί την συμβολή και άλλων υποψηφίων, όπως είναι το ούζο και το τσίπουρο μετά γλυκανίσου, τα οποία ισοψηφούν στην δεύτερη θέση. Τονίζεται ότι είναι δύο διαφορετικά ποτά (παρά τις ομοιότητες τους, με διαφορές κυρίως στον τρόπο απόσταξης τους), ενώ αμφότερα συνοδεύονται απαραιτήτως με μεζέ.

Ακολουθούν το κρασί και η ρακή, για να συμπληρώσουν την 4η και 5η θέση με ισοψηφία. Στην συνέχεια η βότκα, το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο (τα 2 είδη τσίπουρου διαφοροποιούνται κατά περιοχές στην Ελλάδα), το ρούμι, κάποιο άλλο ποτό (όπως λικέρ) και τελευταία το ουίσκι και η τεκίλα.

Θα ακολουθήσει post αφιερωμένο στην μπύρα.

Dance Monkeys, Dance...

"Νόμιμη" εκτός σχεδίου δόμηση...

"Φρένο στην εκτεταμένη και άναρχη δόμηση εκτός σχεδίου πόλης, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, «μπλοκάροντας» τη συνηθισμένη τακτική πολλών ιδιοκτητών για κατάτμηση οικοπέδων (μέχρι το όριο των 4 στρεμμάτων), προκειμένου να μπορέσουν να κτίσουν μεγαλύτερες επιφάνειες και με ευνοϊκότερους όρους.

Οι σχετικές οικοδομικές άδειες, με τη μέθοδο που εφαρμόζεται συχνότατα σε όλη τη χώρα, κινδυνεύουν να βρεθούν «στον αέρα».

Ξεκαθαρίζοντας για μία ακόμα φορά ότι οι εκτός σχεδίου περιοχές, δεν προορίζονται κατ αρχήν για δόμηση αλλά μόνο κατ εξαίρεση, το ΣτΕ τονίζει ότι είναι παράνομες οι οικοδομικές άδειες που εκδίδουν οι πολεοδομίες για δόμηση σε γήπεδα που προέρχονται από κατάτμηση, γιατί έτσι επιτρέπουν ουσιαστικά τη δημιουργία ενός οικιστικού συνόλου, χωρίς να έχει ενταχθεί στο σχέδιο.

Τέτοιου είδους, όμως, οικιστική εκμετάλλευση σε εκτός σχεδίου περιοχή είναι ανεπίτρεπτη, κατά το ΣτΕ. Μπορεί δε να γίνει μόνο ύστερα από ένταξη στο σχέδιο πόλης ή ύστερα από έγκριση ιδιωτικής πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ).

Σε κάθε όμως περίπτωση, αφού πρόκειται για εκτός σχεδίου περιοχή, πρέπει να εφαρμόζεται και η περιβαλλοντική νομοθεσία και συνεπώς να επιτρέπεται το κτίσιμο, εφόσον εκτιμηθούν προηγουμένως οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και κριθεί ότι δεν είναι σοβαρές, σε σημείο που να καθιστούν απαγορευτική τη δόμηση.

Το ανώτατο δικαστήριο, βάζοντας τέλος στη γνωστή μέθοδο της συνένωσης και κατάτμησης οικοπέδων που επέτρεπε την εκτεταμένη δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους, τονίζει προς τη Διοίκηση ότι οφείλει να τηρεί με αυστηρότητα τη νομοθεσία για την εκτός σχεδίου δόμηση, περιορίζοντας τα φαινόμενα αυτά και μη εκδίδοντας τέτοιες οικοδομικές άδειες.

Το Ε τμήμα ΣτΕ υπό τον αντιπρόεδρο Κ. Μενουδάκο, κάνοντας δεκτή σχετική εισήγηση του Συμβούλου Επικρατείας Αθ. Ράντου, έκρινε (2657/07) ότι δεν είναι νόμιμη η έκδοση οικοδομικών αδειών έπειτα από κατάτμηση ενός ενιαίου εκτός σχεδίου οικοπέδου σε μικρότερα. Γιατί αυτό συνεπάγεται (έξω από τα όρια του ορθολογικού χωροταξικού σχεδιασμού που επιβάλλει το Σύνταγμα) τη δυνατότητα δόμησης υπό ευνοϊκότερους όρους, αλλά και τη δυνατότητα να δημιουργηθούν με αυτόν τον τρόπο οικισμοί, χωρίς να υπάρχει εγκεκριμένο σχέδιο πόλης.

Ακυρες άδειες
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, το ΣτΕ ακύρωσε οικοδομική άδεια που επέτρεπε την ανέγερση τριών εξοχικών κατοικιών με πισίνες στην Κρήτη (σε εκτός σχεδίου περιοχή στην Ελούντα). Μια εταιρεία αγόρασε προ 5ετίας 100 στρέμματα σε περιοχή όπου δεν υπάρχει ΖΟΕ (Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου) ούτε ΠΕΡΠΟ (για ιδιωτική πολεοδόμηση).

Αφού συνένωσε τα συνολικά 19 αγροτεμάχια, στη συνέχεια προχώρησε στην κατάτμηση οικοπέδων 4 στρεμμάτων το καθένα μεταβιβάζοντάς τα σε θυγατρικές επιχειρήσεις. Τα νέα οικόπεδα δεν εφάπτονταν με οικόπεδο του ίδιου ιδιοκτήτη και χρειάστηκαν εργασίες διόδου για να μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους και με το οδικό δίκτυο.

Το δικαστήριο απέκρουσε την κατάτμηση και ακύρωσε την οικοδομική άδεια, κρίνοντας ότι στόχος των ενεργειών ήταν η αύξηση της οικοδομικής εκμετάλλευσης σε εκτός σχεδίου ζώνη, χωρίς προηγούμενο σχέδιο, έρευνα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, κ.λπ. "

-Εθνος, Αυλωνίτης Αλέξανδρος-

H Βιωσιμότητα στη Ζωή των φοιτητών Αρχιτεκτονικής...

Η εξεταστική τελειώνει...για μερικούς ήταν διπλή και τρίδιπλη... πολύς καφές, πολλά τσιγάρα, κολλημένοι στον υπολογιστή για πολλέεεες ώρες και όλα τα γνωστά... Κάποιος μας σκέφτηκε και είπε να μας δώσει μερικές συμβουλές για πιο βιώσιμες σπουδές... Δείτε λίγο το άρθρο ΕΔΩ αν και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν αξίζουν πολύ περισσότερο...

MVRDV, Huerta Tower, Valencia

Οι Ολλανδοί MVRDV σχεδιάζουν για την Sociopolis της Valencia ένα κτίριο κατοικιών. Είκοσι όροφοι και μπόλικα δεντράκια φτιάχνουν...ένα κτίριο κήπο... Αυτό που βλέπετε είναι μέρος ενός αστικού πειράματος που διεξάγεται στην ισπανική πόλη στο οποίο θα κάνουμε ειδική αναφορά σύντομα...